منطق محکم منع مذاکره

ایران در دوران حضور اوباما در کاخ سفید با آمریکا در قالب گروه ۱+۵ برای رسیدن به توافق برجام مذاکرات طولانی‌مدتی را صورت داد. برجام توافقی با جزئیات و مورد تأیید شورای امنیت سازمان ملل بود. از طرفی آمریکا با خروج خود از برجام یک سال تمام در مسیر فشار حداکثری حرکت کرد و اروپا هم خیلی موذیانه گام‌به‌گام آمریکا را در این مسیر همراهی کرد، مسیری که دقیقاً با تعهدات طرفین در برجام مغایر بود و اگر بخواهیم به‌صورت دقیق آن را توصیف کنیم باید بگوییم نه تنها آمریکا در اردیبهشت ۹۷ از برجام خارج شد بلکه اروپایی‌ها نیز با بی عملی و تعلل عملاً با آمریکا هم آوازی کردند و به همین دلیل تصمیم راهبردی ایران برای کاهش تعهدات هسته‌ای هم دقیقاً در مقابل همین واقعیت بود که وقتی اروپایی‌ها فاتحه‌ای برای این توافق نمی‌خوانند، بودونبودشان در توافق هم حاصلی برای ج. ا. ایران ندارد. در حقیقت، اروپا تنها با شوآف‌هایی به مانند آنچه امانوئل مکرون (رئیس‌جمهور فرانسه) انجام داد تنها وقت ایران را تلف کردند و هیچ‌گونه اقدام عملی و شاخصی در راستای تعهدات خود انجام ندادند؛ بنابراین در چنین شرایطی هرگونه مذاکره با آمریکا موجب ایجاد رویه‌ای خطرناک و تحمیل هزینه‌های گزاف به ایران خواهد شد و باید با این رویه مقابله کرد؛ چراکه مذاکره آمریکا را دچار اشتباه محاسباتی می‌کند و انگیزه آن کشور را در تشدید و تداوم تحریم‌ها علیه ایران بیشتر می‌کند؛ زیرا هدف اصلی سیاست فشار حداکثری کشاندن ایران پای میز مذاکره است. مذاکره‌ای که دیگر به موضوع هسته‌ای ختم نمی‌شود و دامنه آن مسائل دفاعی و منطقه‌ای را هم در بر می‌گیرد. حال اگر ج. ا. ایران به خواسته‌های لایقف آمریکا تن دهد، راه را برای فشار‌های بیشتر باز می‌کند و کارآمدی سیاست فشار حداکثری را برای آمریکا و اذنابش به اثبات می‌رساند. واقعیت این است که خواسته‌های آمریکا تمامی ندارد و نشستن پای میز مذاکره‌ای که آمریکا در آن حضور دارد، خسران محض برای امنیت ملی و مصالح عمومی کشور است؛ در واقع مسائل دفاعی و منطقه‌ای در زمره مسائل ناموسی کشورند و غیرت هر ایرانی و حتی ملی‌گرایی اجازه نمی‌دهد که بر سر آن‌ها مذاکره شود. مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) در دیدار با دانش آموزان و دانشجویان در هفته گذشته در این رابطه فرمودند: «برخی که مذاکره با آمریکا را حلّال مشکلات می‌دانند، صددرصد اشتباه می‌کنند و هیچ نتیجه‌ای از گفتگو با آمریکایی‌ها حاصل نخواهد شد، چراکه آن‌ها یقیناً و قطعاً هیچ امتیازی نخواهند داد.» از طرفی تأملی در نتایج اعتماد مصدق به عصای پوسیده آمریکا، برجام، کوبا و کره شمالی منطق محکم منع مذاکره را در وضعیت فعلی تائید می‌کند؛ بنابراین در این شرایط تنها باید راه‌های نفوذ آمریکا به منافذ سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کشور را بست. انداختن «کَکِ مذاکره» در تن برخی غرب‌گرایان در راستای نفوذ موریانه وار سیاسی است که باید در هر سطحی با آن برخورد کرد تا دوباره بساط بهانه و فشار را برای دشمن فراهم نکند و باطل‌السحر سیاست فشار حداکثری باشد. از طرفی اقدامات دولت باید متناسب با شرایط تحریم و فشار باشد؛ تا جایی اگر دستاورد‌های محور مقاومت در هموار کردن مسیر مبادلات اقتصادی با همسایگان نبود شاید همین حداقل ارتباطات با کشور‌های مثل عراق هم حاصل نمی‌شد. با توجه به همین مسائل هم به نظر می‌رسد که گام‌های انتخاب‌شده از سوی دولت باید قاطعانه، مقتدرانه و هوشمندانه باشد تا آینده متفاوتی را نسبت به امروز برای کشور پدید بیاورد و مردم امیدوار شوند.